فروغ روشن

ای فروغ روشن شب‌های من!

ای طلوع صبح هر فردای من!

می‌شود پُر نور و روشن از رُخَت

ظلمت و تاریکی شب‌های من

ای عدالت‌گستر دور از زمین

کِی شود دور از ستم دنیای من؟

فصل سردی چیره گشته بر بهار

خشک و پژمرده گشته گل‌های من

از فراقت ناله‌ها دارم به شب

تا رسد بر کوی تو آوای من

مالِکی بعد از خدا بر این جهان

شاه من! سلطان من! ‌آقای من!

گشته گریان از فراقت دیده‌ام

شد خرابه منزل و مأوای من

هر شبی در بسترم زاری کنم

تا شبی آیی تو در رؤیای من

مسلم اناری